MÒTS RAUBATS


Farai aqueu sonet au temps que m'a raubat
Lu mòts que la mieu ment si volia fargar
Per mi remetre au coar Amor e Libertat
E per que lo bonur renaisse dau passat.

Au debanar dei jorns, l'espèr s'es amagat,
E m'en vau recercant l'aura que cacerà
Au luènh toi lu mieus crucis e que farà
Tot à l'entorn de ieu lo printemps retrovat.

Ailàs! Lo temps s'en va, e non aude lo crit
Que manda la mieu votz au monde que si ri
De mi vèire plorar lo mieu destin marrit.

Pura, cresi totjorn que porràn leu finir
Lu torments dau mieu coar per m'alegrar la vida
E mi far revenir l'esperança partida.

PER LEGIR
BIOGRAFIA
ACUÈLH